Tasten in het duister

. . .Een jongetje dat bang is voor het donker, maar eigenlijk het licht niet ziet,
bang om weer terug te vallen in het donkere verleden, waar weinig zicht is
weinig zicht voor een oplossing, weinig zicht voor een uitweg, alsof je opgesloten zit,
opgesloten in het onvermijdelijke duister, men vergeet het licht,
het licht raakt in de vergetelheid, geen lichtpuntje in het duister,
het licht is niet te bekennen, op slot ga je zoeken, maar eenmaal bij het licht
zie je het niet, je wordt verblind, je bent vergeten hoe het was,
en het is niet juist om weg te gaan van het duistere,
het onvermijdelijk, nodige duister,
men moet het donker kennen wil men licht zien,

de weg naar het licht gaat altijd via het duister.

Chagrijnig

nee, niet die kast links van me of de gordijnen, al ben ik echt boos, dan wil ik gewoon alles kapot slaan, maar dat doe ik nu niet, omdat ik met net in het zweet heb gewerkt zodat ik dat niet zou doen

k wil gewoon een keer dom doen, alles moet altijd zo rationeel bij mij, deed ik vorig jaar ook, was amper ruimte voor gevoel, maar dat gevoel is naar buiten gekomen, voor vrijheid en alles en nu heeft dat juist de overhand, en wil natuurlijk niet weg. . .want anders ben ik bang dat ik weer terug val in dat oude, van moéten,

,maar ik moet nu niks, en ik doe ook niks, maarja, dat is het andere uiterste en daar word ik dus uiteindelijk ook niet blij van