Sunshine: It's true

It looks like heaven to see you walk.
To see the way you're moving on. Sounds like an angel when you talk.
The words come out like in a song.
Never thought what love could do inside.

In het bos

Mendokuse

It’s Wednesday:
Troublesome
School started:
Troublesome
I didn’t see her:
Troublesome
I wanted to see her;
Even more troublesome
I’m in love;
Troublesome
I don’t know if I’m in love:
Troublesome
School ended:
Troublesome
Homework:
Troublesome
Did not start yet:
Troublesome
I will not start:
Even more troublesome
Almost holiday:
Troublesome
School starts:
Still troublesome
Don’t know if I would see her:
Troublesome
This poem:
Troublesome
The word troublesome:
Troublesome.
Why isn’t there the word 'pleasuresome' ?

Mendokuse

Manieren

Vandaag op school, het eerste uur.
De klas (+/- 30 leerl.) had een soort van proeftoets.
Stilte was gewenst, echter zoals weleens vaker het geval is
waren sommige mensen verkouden, dit hoorde je niet zozeer via de mond, maar voornamelijk via de neus en ze vertikken het ook maar om hun neus te snuiten i.p.v. op te halen.
Gevolg: Het zakt weer naar beneden, je bent weer terug bij af, want je moet weer je neus ophalen. Dit gaat zo door, op zich niet zo erg; tenminste als je het een beetje onopvallend doet, maar hier komt het punt. Een van die paar leerlingen, deed geen enkele moeite om het te 'camoufleren', het leek er zelfs op alsof hij het erom deed. Wat een geluid! , en ook niemand die er ook maar wat van zei, af en toe gezichten naar de persoon in kwestie toegekeerd en een lach, maar niemand die er wat van zei. Ikzelf ook niet, hoewel ik naast hem zat en een vriend van hem ben.
Toen nam de lerares het heft in handen, dit is wat ze zei:
'Het is beter als je snuift/ophaalt dan dat je snuit.'
O_o....Dus i.p.v. zoiets te zeggen als: 'Je kunt beter je neus snuiten, moedigt ze hem juist aan, maar wonder boven wonder, was het de tweede helft van het lesuur opvallend rustig.

Het laatste les uur een soortgelijk verhaal:
We hadden geschiedenisles en het leek erop dat de mensen, ook al was het geschiedenis, ook al was het vrijdag, tamelijk opgewekt waren. Ook de leraar zelf was in vorm. De les ging over niet-Westerse landen en beschavingen en dat de geschiedenis subjectief is (aan aanleiding van dit onderwerp). . .Het woord niet-Westers maakt dit al meteen duidelijk. Het ging erover dat Europa het Oosten zag als niet ontwikkeld, achterlijk en barbaars. Nadat de leraar zijn woordje had gedaan, moesten we een opdracht maken en terwijl iedereen druk bezig was (het was dus redelijk rusig in de klas) zag ik in m'n ooghoeken dat hij wat te eten pakte, midden in de les en je hoefde niet te zien dat hij aan 't eten was je kon het goed horen! Ik dacht dat houdt zo wel weer op, maar het ging maar door. (overigens het was een banaan dat hij at)
Nu was er wél iemand die wat erover durfde te zeggen: 'meneer, kunt u stoppen met smakken?' (of zoiets)
Zijn reactie? : .. .. .. 'Ja , precies, daar wachtte ik op.' Totdat iemand zou reageren. Híj deed het er dus wel om. Hij wilde aantonen, wat wij hier als beschaafd zien en hoe dat kan en dit m.b.t tot het onderwerp van de geschiedenisles.

Na het lesuur, ging ik een enquete maken over tutoyeren en vousvoyeren. Het lijkt erop dat we continu bezig zijn met manieren, hoe je wil dat anderen je zien en je eigen visie over hoe anderen zich horen te gedragen.

In de krant

Boetes voor ontvoeren haan

De politie heeft drie jongemannen uit Stellendam en Goedereede in de kraag gevat voor het ontvoeren van een haan. De haan had de jongens (17-19 jaar) tot hun 'wanhoopsdaad' gedreven omdat hij hen 'al jaren' te vroeg wekte. Zij besloten het recht in eigen hand te nemen. Het drietal viel op doordat zij donderdagavond in de bosjes liepen met een lange stok en een onduidelijuk voorwerp. Agenten zagen dit en achtervolgden hen. Achter een woning leiten zij een vuilnizak achter. Daar bleek de levende haan in te zitten.
De jongens zijn beboet; de haan zit op het bureau.

(NHD,zaterdag 15 dec.)

In de krant

Een week geleden, ging ik naar de bioscoop met een paar vrienden. We gingen met de trein, toen we teruggingen moesten we even wachten... Ik keek toen naar de rails, en dacht toen even eraan dat dit voor sommige het eindpunt van hun eigen weg was, ik dacht toen echter dat dit in Nederland zelden voorkwam.

Nu, ongeveer een week later las ik een stukje in de krant :
"NS: betere hulp voor mensen met trauma"
Deze kop vroeg om uitleg, dus ik las het stukje,
de uitleg kon niet beter zijn, want ik las:

"Het rijdende personeel van de spoorwegen wordt regelmatig
geconfronteerd met gevallen van zelfdoding. Ruwweg om de
dag heeft een dergelijk incident plaats op het Nederlandse
spoornetwerk."

Dit kon ik me echt niet voorstellen, dat dat ook echt de harde werkelijkheid is.. .. nu nog steeds vindt ik het onvoorstelbaar,
en als ik nu naar de rails kijk, zal ik er altijd wel stil bij staan.
Vreselijk dat dit er is.

Ook stond er in diezelfde krant, dat steeds meer Nederlanders
anti-depressivia gebruiken:

"Huisartsen schrijven te snel een antidepressiepil voor. In 2007 werd in totaal 6,2 miljoen keer zo'n recept verstrekt, een record."
"Naar schatting 900.000 nederlanders slikken antidepressivia"

Wel is het zo, dat twintig jaar geleden huisartsen het fenomeen depressiviteit niet herkenden, en nu juist het overschatten,
maar feit is dat er een grote vraag is naar anti-depressivia,
mede omdat dit simpel werkt, maar nog steeds toont dit aan
dat Nederlanders toch niet zo gelukkig zijn als ze zich voordoen, volgens onderzoeken zijn Nederlanders het gelukkigst van alle Europeanen, maar als ik zo die verhalen hoor in de krant. . .

óf,Nederlanders zijn over het algemeen wel gelukkig
óf dit lijkt alleen maar zo,
maar ik denk wel dat het in andere landen, alleen nog maar erger is.