Fluiten

"Fluiten kan je wel, nu nog zingen"
Dat zijn niet mijn woorden, en daarom des te beter, men kan zonder het zelf te beseffen, goede raad geven.



Dat fluiten.. dat slaat op mij, ik kan sinds kort fluiten, iets waar ik nogal blij mee ben.
Ik had nooit gedacht dat ik dat zou kunnen, maar na menigmaal geoefend te hebben, is het mij dan gelukt.
En nu doe ik het dan ook constant
,maar dat fluiten kan ook voor iets anders staan.



Sinds kort ben ik nogal verliefd(?), eigenlijk ook iets onbekends en dat overkomt mij nu ook.
Ik had wel gedacht dat zou kunnen, dat dat mij zou overkomen, maar nu loopt het uit de hand.
Net als het fluiten ben ik er constant mee bezig. . .



Alleen fluiten is nogal onschuldig, passief en opzich makkelijk. Wel bijzonder, maar niet zó erg bijzonder.
Dus zou ik moeten zingen. . . dat is nogal bijzonder, maar in het openbaar zingen, dat doe ik niet zomaar.
Iedereen kan op zich zingen, maar de een mooier dan de ander


Nu is het met het verliefdheid, dat ik wel steeds, denk, kijk en af en toe fantaseer.
Eigenlijk best wel passief en makkelijk. Het is net als het fluiten bijzonder, maar er is meer.
Ik zou iets moeten ondernemen: praten. Oftewel zingen, iedereen kan het (op een of andere manier)
Praten kan al bijna iedereen, maar praten in het openbaar, met een onbekende, waar je zenuwachtig van wordt?
De een kan het beter dan de ander.



Zingen kan je nog oefenen, er is wel durf voor nodig, net als het praten.
Er moet meer gebeuren dan "fluiten"
Ik kan er wel naar fluiten als ik niet ga zingen.